In het Voorbijgaan

Het voorbijgaan van de tijd en hoe dit te vatten in een stilstaand beeld. 

Voorbijzoevende  landschappen, in mist of sneeuw gehulde vertes, vluchtige stillevens en verstilde portretten vormen een reeks van suggestieve beelden, die refereren aan vergankelijkheid, verlies en melancholie. 

Het efemere staat centraal als thematiek, en precies dat ongrijpbare wil Gerdi Willems vastleggen door een focus op textuur en abstractie en door een grafische sfeer te creëren.

De beelden spelen met een tactiele aanwezigheid die een gemoedstoestand van verstilling oproepen. 

De reeks belicht tevens haar benadering van het medium fotografie: niet als een momentopname van iets wat je meemaakt of van wat er gebeurt, maar fotografie als een ontmoeting die het moment mee máákt en iets laat gebeuren. 

De camera zoekt naar lichtlijntjes, en ontdekt, kadert, toont iets, wat het oog wel of niet, in elk geval anders ziet. 

Fotograferen verandert de blik. Het maakt je alert voor wat aan je voorbij komt, en laat je stilstaan in het voorbijgaan. Gerdi Willems is sterk in het observeren van kleine, onopvallende dingen. 

Met eenvoudige technieken als lange sluitertijden, soft focus, reflecties, over- en onderbelichting, transparantie, meervoudige belichting en blending creëert zij complexe beelden die de vertraging van de tijd en het verglijden weergeven.

Carpe diem wordt hier: pluk  de schoonheid in het vluchtige, in het dagelijkse en het banale. 

Dit als keerzijde, als tegengewicht voor de melancholie die het verstrijken van de tijd oproept.